باتوجه به گسترش فناوری های نوین اطلاعاتی و ایجاد تلفیق میان این فناوری ها و فرایندهای آموزش، سازمان های متعددی به سمت ایجاد تغییر در ارائه خدمات آموزشی حرکت نمودند.
به طوری که عدم استفاده از امکانات نوین آموزشی در سازمان های مجری آموزش و واحد های آموزش سازمان ها امری عجیب تلقی میگردد. اما به راستی نقش این سخت افراز ها و نرم افراز ها در افزایش اثربخشی دوره های آموزشی به چه میزان بوده است؟ به عبارت ساده تر به چه میزان در باسوادتر شدن فراگیران و رشد قابلیت های فردی شان نقش داشته است ؟ این سوالی است که پاسخ به آن مستلزم تحلیل بخش های مختلف یک سیستم آموزشی می باشد.
محتواهای آموزشی و شناخت ساختار آن به حتم یکی از حلقه های اصلی در انتخاب صحیح سخت افزارها و نرم افزارهای نوین می باشد. (منظور از نرم افزار در این دست نوشته ، راهبردها و اصول طراحی صحیح یک محتوا می باشد. ) اما متاسفانه با انتقال فرهنگ طوطی وار آموزش سنتی به آموزش های نوین پوستینی زیبا با همان مشکلات سیستم آموزش سنتی به آموزش های نوین امروزی ایجاد شده است .
و این در حالی است که با شناخت صحیح نسبت به چگونگی تبدیل یک متن علمی به محتوای آموزشی و تحیلی ساختار محتوای آموزشی و اتخاب راهبرد متناسب برای طراحی، نقش بسزایی در افزایش قابلیت های یادگیری فرایند آموزش ایجاد می نماید
